کد مطلب:210154 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:459
عنایت رسول خدا به دفن شدگان بقیع
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به بقیع عنایتی ویژه داشت، برخی شب ها به آنجا می رفت و برای اهل بقیع آمرزش می طلبید. آن حضرت هر زمان كه به زیارت بقیع می رفت، خطاب به مدفونین بقیع می فرمود:
السَّلامُ عَلَیْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِین، وَ إنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِیعِ الْغَرْقَد. اَلّلهُمَّ لاتحرمنا أَجْرَهُم وَ لاتفتنّا بعدهم. اللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا و لَهُمْ.
عایشه در نقلی گفته است: برخی شب ها شاهد بود كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به آرامی از بستر بر می خاست و بیرون می رفت. یك بار كه او را دنبال كرد، دید كه حضرت به بقیع رفت و برای دفن شدگان آن طلب استغفار كرد. از همو نقل شده است كه پیامبر وقتی در آخر شب به بقیع می رفت، می فرمود: السَّلامُ عَلَیْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِین وَ أتاكُمْ ما تُوعَدُون غَداً مُؤَجِّلُون وَ إِنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون. اَلّلهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِیعِ الْغَرْقَد. [1] .
همچنین نقل شده است كه حضرت در برابر بقیع می ایستادند و می فرمودند: السَّلامُ عَلَیْكُمْ یا أَهْلَ الْقُبُور مِنَ الْمُؤْمِنِین وَ الْمُسْلِمِین. [2] .
به نقل برزنجی، تا قرن سیزدهم هجری، در نزدیكی قبه ائمه اربعه، در بیرون در ورودی آن، سنگی نصب بود كه گفته می شد محل ایستادن حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) بوده و مردم آنجا را محل استجابت دعا می شناختند. [3] .
به نقل از ابن نجار (م 643) عوسجه نامی می گوید: در شبی، در نزدیكی دار عقیل مشغول دعا بودم كه جعفربن محمد (علیهما السلام) به من رسید و پرسید: آیا در باره این محل خبر یا
[ صفحه 329]
حدیثی وارد شده كه اینجا ایستاده ای؟ گفتم: نه. فرمود: هذا مَوْقِفُ نَبِیِّ اللهِ (صلی الله علیه وآله) بِالَّلیلِ، اِذا جاءَ، یَسْتَغْفِرُ لاَِهْلِ الْبَقِیع. ابن نجار می افزاید: خانه عقیل همانجاست كه او در آنجا دفن شده است. [4] .
السَّلامُ عَلَیْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِین، وَ إنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِیعِ الْغَرْقَد. اَلّلهُمَّ لاتحرمنا أَجْرَهُم وَ لاتفتنّا بعدهم. اللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا و لَهُمْ.
عایشه در نقلی گفته است: برخی شب ها شاهد بود كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به آرامی از بستر بر می خاست و بیرون می رفت. یك بار كه او را دنبال كرد، دید كه حضرت به بقیع رفت و برای دفن شدگان آن طلب استغفار كرد. از همو نقل شده است كه پیامبر وقتی در آخر شب به بقیع می رفت، می فرمود: السَّلامُ عَلَیْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِین وَ أتاكُمْ ما تُوعَدُون غَداً مُؤَجِّلُون وَ إِنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون. اَلّلهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِیعِ الْغَرْقَد. [1] .
همچنین نقل شده است كه حضرت در برابر بقیع می ایستادند و می فرمودند: السَّلامُ عَلَیْكُمْ یا أَهْلَ الْقُبُور مِنَ الْمُؤْمِنِین وَ الْمُسْلِمِین. [2] .
به نقل برزنجی، تا قرن سیزدهم هجری، در نزدیكی قبه ائمه اربعه، در بیرون در ورودی آن، سنگی نصب بود كه گفته می شد محل ایستادن حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) بوده و مردم آنجا را محل استجابت دعا می شناختند. [3] .
به نقل از ابن نجار (م 643) عوسجه نامی می گوید: در شبی، در نزدیكی دار عقیل مشغول دعا بودم كه جعفربن محمد (علیهما السلام) به من رسید و پرسید: آیا در باره این محل خبر یا
[ صفحه 329]
حدیثی وارد شده كه اینجا ایستاده ای؟ گفتم: نه. فرمود: هذا مَوْقِفُ نَبِیِّ اللهِ (صلی الله علیه وآله) بِالَّلیلِ، اِذا جاءَ، یَسْتَغْفِرُ لاَِهْلِ الْبَقِیع. ابن نجار می افزاید: خانه عقیل همانجاست كه او در آنجا دفن شده است. [4] .
[1] التعريف، ص 41.
[2] نكـ: كافي، فروع، ج 4، ص 559.
[3] نزهة الناظرين، ص 279.
[4] اخبار مدينة الرسول، ص 157.